Schadevergoeding en belastingheffing (2)

Bij het berekenen van een schadevergoeding wordt een vergelijking gemaakt tussen de situatie zoals die geweest zou zijn zonder ongeval en de situatie na het ongeval. Eenvoudig gezegd: het verschil tussen beide situaties is de schade. Er kan bijvoorbeeld worden vastgesteld hoeveel de extra kosten zijn en/of hoe hoog het inkomensverschil is. Het gaat daarbij om het nettoverschil, dat is immers hetgeen het slachtoffer mist in zijn/haar portemonnee.  Door het nieuwe belastingstelsel 2001 is de berekening van bruto naar netto ingrijpend gewijzigd. Zoals u ongetwijfeld weet, wordt het inkomen vanaf 1 januari belast in diverse boxen. Inkomsten uit loon wordt belast in box 1, waarbij het maximale tarief verlaagd is van 60% naar 52%. Ook is de zogenaamde belastingvrije som komen te vervallen en kennen wij nu een heffingskorting. Door al deze wijzigingen is het bruto-nettotraject veranderd. Dat betekent overigens niet dat het netto-inkomen altijd hoger uitvalt.

Bovendien kennen we nu een vermogensrendementsheffing, ofwel een vaste heffing voor inkomsten uit vermogen. Voorheen werden rente en dividend belast als inkomen. De vermogensrendementsheffing daarentegen gaat uit van een vast rendement van 4%, waarover 30% belasting moet worden betaald. Ook dat is van invloed op de berekening van de schadevergoeding. Het voert te ver om tot in detail op alle wijzigingen van het nieuwe belastingstelsel in te gaan. U kunt echter aannemen, dat de nieuwe wetgeving een behoorlijke invloed heeft op de berekening van een schadevergoeding. Wordt aan de fiscale aspecten, met name aan de verschillen tussen het oude en nieuwe systeem, te weinig aandacht geschonken, dan is het risico aanwezig dat het slachtoffer tekort wordt gedaan. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. De belangenbehartiger van het slachtoffer moet niet alleen thuis zijn in het aansprakelijkheids- en schadevergoedingsrecht, maar dient ook op de hoogte te zijn van de fiscale aspecten.