Raoul van Dort
Voor de vakantie had ik op mijn i-pod een afspeellijst van vrolijke hits gemaakt om, liggend op mijn badlaken, de juiste sfeer te kunnen behouden. Zo dagdroomde ik weg op de mediterrane klanken van Vamos a la playa uit 1983 al weer! Toch eiste vooral het vervolg uit dit refrein mijn aandacht op. Wie weet het nog? Precies! De volgende zin luidde: Oh, Oh, Oh, Oh, Oh!
Wat was er aan de hand? Ik zal het u vertellen!
Er stond die dag een fikse, aflandige wind. Dat is een windstroming die vanaf het land komt en de bovenlaag van het zeewater van het strand af blaast, de z.g. bovenstroom.
Teken voor de aanwezige strandwachters om de gele vlag te hijsen. Deze vlag geeft aan dat baden en zwemmen gevaarlijk is. Verboden is het echter alleen als er een rode vlag wordt gehesen.
Bij een krachtige bovenstroom kan een zwemmer of iemand die gebruik maakt van een luchtbed of iets dergelijks gemakkelijk afdrijven de zee in. Met name voor kinderen of mensen met een slechte conditie kan dat zeer gevaarlijk zijn. Ik zag het voor mijn geestesoog gebeuren.
Van Dort Letselschade is gespecialiseerd in de juridische begeleiding van slachtoffers van letselschade.
We behartigen uitsluitend de belangen van slachtoffers en zijn onafhankelijk van verzekeraars. Onze dienstverlening kenmerkt zich door deskundigheid en ervaring op gebied van letselschade, waarbij we het belang van het slachtoffer centraal stellen.
Een jongetje van ik schat een jaar of tien, viel van zijn opblaaskrokodil af die onmiddellijk bij hem wegdreef. Hij wilde uiteraard zijn speeltje niet kwijt en besloot er achteraan te zwemmen. In een vloek en een zucht was het ventje vijftig meter afgedreven. Het was duidelijk dat hij niet de kracht en de conditie had om tegen de stroom in, zelfstandig weer het strand te kunnen bereiken. Het kostte hem al moeite genoeg om niet kopje onder te gaan!
Door de hoge golven was hij niet continu zichtbaar. Op datzelfde moment kwam er een speedboot aan met daarachter de wel bekende banaan met joelende badgasten. Ik vreesde het ergste, maar gelukkig zag de schipper het kind op tijd en wist hij het bovendien veilig aan boord te hijsen. Zelfs de krokodil werd gered. Sweet dreams dus maar oh, oh, oh, oh, oh, het had ook in een nachtmerrie kunnen eindigen!
Wat nou als de speedboot het jongetje had overvaren? Wie was er dan aansprakelijk geweest? Een kind van 10 mist het besef van gevaar en kan geen eigen schuld aangewreven krijgen. Zijn ouders omdat hen verweten had kunnen worden dat ze hun minderjarige spruit, ondanks de gele vlag, de zee op lieten gaan met zijn krokodil? De jonge strandwachter, die met zijn verrekijker meer oog had voor de topless zonnende dames dan voor de badgasten? Of de schipper van de speedboot die, achterom kijkend naar zijn gesleepte passagiers, de zwemmer over het hoofd zag?
Daar zou juridisch nog een hele discussie over gevoerd kunnen worden! Gelukkig voor alle betrokkenen was dat niet nodig. Ik werd wakker met een glimlach, draaide me tevreden op mijn buik, vroeg mijn vrouw mijn rug in te smeren en luisterde ondertussen naar de volgende hit op mijn i-pod, Lazy Sunday afternoon, I’ve got no mind to worry, close my eyes and drift away!
